ماجراهای مامان تنبل و نی نی عسل

سلام به همه دوستان و آشنایان بخصوص خاله نسرین که با نظرات سرزنش آمیزش منو شرمنده کرد تا نوشتن وبلاگ دختر عسلیمو از سر بگیرم (بخدا کارام زیاده و تنبلی ازون بدتر،آخه خاله نسرین جونیم دیگه نبینم مامانمو به خاطر تنبلی دعواش کنی  هاکه با من طرفی)، چند روزه که آندیا جونم مریضه و بیمارستان تشریف داریم تقریبا یک هفته است که بیمارستانیم ،فکر کنم بیمارستان عرفان باید اسم مارو  تو لیست مشتریان وفادار و ویژه خودش ثبت کنه آخه تا حال آندیا بد میشه ماشین ما سرشو کج میکنه بسمت بیمارستان عرفان، دختر گلم ،عشقم ،امیدم  از وقتی مهد کودک میری همیشه مریضی ،منم همیشه شرمنده ام که روزهایی رو که باید کنارت باشم ازت دورم امیدوارم بعدها که این خاطراتو می خونی مامانو سرزنش نکنی ،امیدوارم بدونی که به خاطر آینده تو  مامان داره همه تلاششو میکنه الان که دارم می نویسم شما کنارم رو تخت بیمارستان خوابیدی و خدارو شکر رو به بهبودی دکتر گفت اگه جواب آزمایشت خوب باشه شنبه هفده خرداد 93 بسلامتی مرخص می شی ، این یکی دوماه گذشته  مامان خیلی تنش داشته که بیماری تو از همشون بدتره مایه آرامشم تو این دوران خنده های توه عزیزم که مرهم دردامه .عزیز دل مادر امیدوارم که بتونم از این به بعد خاطرات قشنگتو بنویسم